Φέρες

Η ΒΗΡΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Ο Γάλλος περιηγητής Bertrandon de la Broquiere που την επισκέφθηκε το 1432-33 την γράφει “Virra”, πόλη κατοικημένη από Έλληνες και Τούρκους. “Vire” την ονομάζει έναν αιώνα αργότερα ο Γάλλος γιατρός Pierre Bellon, ενώ ο Τούρκος περιηγητής Εβλιγια Τσελεμπή αναφέρει ότι ‘Ιδρυταί είναι οι άπιστοι Ρωμαίοι’ και ότι ‘έχει εν συνόλω 500 μονορώφους και διωρόφους λιθίνας οικίας’.

Ο Γάλλος περιηγητής Bertrandon de la Broquiere που την επισκέφθηκε το 1432-33 την γράφει “Virra”, πόλη κατοικημένη από Έλληνες και Τούρκους. “Vire” την ονομάζει έναν αιώνα αργότερα ο Γάλλος γιατρός Pierre Bellon, ενώ ο Τούρκος περιηγητής Εβλιγια Τσελεμπή αναφέρει ότι ‘Ιδρυταί είναι οι άπιστοι Ρωμαίοι’ και ότι ‘έχει εν συνόλω 500 μονορώφους και διωρόφους λιθίνας οικίας’.
“Πολύ παλιά Κωμόπολη” τη χαρακτηρίζει και ο Γάλλος Αββάς Rober de Dreux, που πέρασε από αυτήν το 1668, ενώ ο Μητροπολίτης Αθηνών Μελέτιος στη γεωγραφία που έγραψε στις αρχές του 18ου αιώνα την ονομάζει “Βέρροια, κοινώς λεγόμενη Φέρε, είτα Tραϊανουπολις”. Στα ταξιδιωτικά κείμενα του 19ου αιώνα αναφέρεται Φέρε ή Φέρετζικ καθώς και Βέρα ή Βήρα. Έτσι την ονομάζει και ο Γάλλος πρόξενος στη Θεσ/νικη Μποζούρ στα 1817 και αναφέρει ότι έχει 2300 κατοίκους. Στα 1868 ο A. Viquesnel στη φυσική και γεωλογική περιγραφή της Θράκης μας δίνει την πληροφορία, ότι το Φερετζίκ ονομαζόταν ακόμη από τους Έλληνες Βήρα και πως η πόλη αποτελείτο από 700-800 σπίτια κατοικημένα κατά κύριο μέρος από Έλληνες. Οι έμποροι της πόλης είχαν τις σιταποθήκες τους στην όχθη του Έβρου, μέσω του οποίου με πλωτά μέσα γινόταν η προώθηση του προϊόντος προς Ανδριανούπολη και Αίνο.

Στα 1878 τέλος, ο Έλληνας πρόξενος στην Ανδριανούπολη αναφέρει για την κωμόπολη των Φερών, ότι κατοικούν 1400 Χριστιανοί και 1600 μουσουλμάνοι. Κατά την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας, οι Φέρες είχαν χάσει την εκκλησιαστική και στρατιωτική τους αρχική σημασία. Δεν έχασε όμως η πόλη τον οικονομικό και πολιτικό της χαρακτήρα, ως το βασικό και διοικητικό και εμπορικό κέντρο της δυτικής όχθης του Δέλτα του Έβρου.

Μόνο μετά την επέκταση της Αλεξανδρούπολης, δηλαδή μετά το 1871, την κατασκευή του μεγάλου λιμανιού και την ίδρυση τούρκικης διοίκησης εκεί, αλλά και την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής Θεσ/νικης – Κων/πολης, άλλαξαν ριζικά τα οικονομικά, πολιτικά και συγκοινωνιακά δεδομένα της περιοχής, που είχαν ως επακόλουθο να χάσει η πόλη τον παλιό οικονομικό και πολιτικό της ρόλο.